در هنگامه ی ظهور حضرت سلیمان(ع)، با استناد به روایات، انگشتر معروف حضرت سلیمان(ع) که با آنها بادها، اجنّه و حیوانات را به خدمت در می آوردند، از طریق ماهیانی که به عنوان مزدشان از صیّاد گرفته بودند، به دستشان رسید. این انگشتر در دل ماهی ها بود و رسیدن آن به دست حضرت سلیمان(ع) نشانه ی پایان غیبت ایشان و آغاز ظهورشان محسوب می شد. بدین ترتیب، با دریافت انگشتر، این پیامبر الهی(ع) مأمور شد که به غیبت خویش پایان دهد و مُلک و پادشاهی به ارث رسیده از پدرش را به دست گیرد.

پس از ماجرایی که خواندید، حضرت سلیمان(ع)، با همسر و خانواده ی همسرشان به سرزمین اصطخر رفتند و در آنجا پادشاهی خود را آغاز کردند.(2)
در روایات آمده است که  نقش انگشتری حضرت سلیمان(ع) این بود: «منزّه است خدایی که جنّ را با اسماء خود لگام زده است (یعنی تحت کنترل درآورده).»(3) و در روایت دیگری آمده است که در ادامه، این اسامی الهی در انگشتر درج شده بود: «محمّد و علی (ع)»(4)

حضرت سلیمان(ع) پس از این، در قلمرو پادشاهی خودشان در مناطق فارس و اصطخر (نزدیک اهواز)(5) حوادث خارق العاده ای را رقم زدند و مُلکشان نمونه ی کوچک شده ای از ملک عظیم خداوندی در زمان ظهور کبرای امام عصر(عج) بود.

پی نوشت:
1. برگرفته از روایتی بلند از نبیّ اکرم(صلوات الله علیه و آله)؛ ابن بابويه، محمد بن على، كمال الدين، ترجمه پهلوان، ايران، قم، چاپ اول، 1380 ، ج‏1، صص 310- 312.
2. همان.
3. همان.
4. ابن بابويه، محمد بن على، الخصال، ترجمه جعفرى، قم، چاپ اوّل، 1382، ج‏1، ص: 489.
5. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بخش امامت ( ترجمه جلد 23 تا 27بحار الأنوار) - تهران، اسلامیه، چاپ دوم، 1363ش. ج‏5، ص27.
6. ابن بابويه، محمد بن على، الخصال، ترجمه فهرى - تهران، چاپ: اول، بى تا. ج‏1، ص273.
* روایات با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5 جمع آوری گردیده است.